Libya menyambut hari ulang tahun ke 2 kebangkitan rakyat pada 17 Februari lalu. Dalam tempoh tersebut, rakyat negara berkenaan mempraktikkan konsep demokrasi yang antara lain menyaksikan kebebasan masing-masing menyuarakan pendapat. Bagaimanapun, antara masalah utama dihadapi media dan wartawan yang cuba mengkritik negara Afrika berkenaan ialah dituduh sebagai pengampu dan cuba mempertahankan pemimpin sebelum ini, Muammar Gaddafi. Mereka dituduh anti revolusi.

Mereka dicop sebagai memperkecilkan kejayaan besar yang dicapai revolusi untuk menyingkirkan pemerintahan diktator. Malah jika diperhatikan, media Arab secara umumnya jarang-jarang membicarakan dan menganalisis secara mendalam perkembangan politik Libya. Pihak yang banyak menganalisis hanyalah akhbar dan stesen penyiaran tempatan. Analisis mereka sehaluan, senada dan seirama.

Dedah

Beberapa hari lalu, pegawai kanan perisikan Libya, Muhammad Bukhalil memecah tradisi selepas mengeluarkan kenyataan keras di sebuah stesen televisyen tempatan. Dalam nada penuh amaran, beliau mencurigai dan menuduh Perancis cuba bermain api di selatan Libya. Dedahnya, terdapatnya tentera asing di kawasan berkenaan. Bukhalil menjelaskan Perancis dan negara-negara barat lain memberikan bantuan kepada Libya bukanlah untuk menyelamatkan rakyatnya daripada cengkaman diktator. Sebaliknya, beliau menuding jari terhadap Paris dan sekutunya berniat jahat untuk menguasai rantau Afrika.

Gaddafi

Tidak dinafikan pemerintah Libya sebelum ini melakukan banyak kejahatan dan kesilapan. Rakan-rakan saya sendiri pernah menjadi mangsa kepada kezalimannya. Bagaimanapun, Gaddafi mampu membersihkan bumi Libya daripada pangkalan tentera asing, menjamin keamanan di segenap pelusuk negara, menghalang perpecahan dan memelihara perpaduan rakyat. Libya pasca revolusi dilihat oleh pemerhati luar sebagai sebuah negara gagal. Beberapa serangan yang berlaku di Benghazi sebagai contoh, membuktikan tahap keselamatannya lemah. Malah pencerobohan militia bersenjata ke atas Jabatan Perdana Menteri Libya beberapa hari lalu menggambarkan betapa rapuh kawalan keselamatan di negara berkenaan. Sepatutnya pemerintah revolusi sekarang bertanggungjawab mengekalkan kejayaan dicapai Gaddafi dengan beberapa lagi nilai tambah termasuk meningkatkan tahap keselamatan dan keamanan, pertumbuhan ekonomi serta perpaduan negara. Namun begitu, harapan berkenaan berkecai. Malah, sukar dicapai dalam tempoh terdekat.

Kenyataan Bukhalil bahawa Perancis dan negara-negara Barat campur tangan secara ketenteraan didorong kepentingan strategik perlu menyedarkan pelbagai pihak. Negara-negara berkenaan mahu menjaga kepentingan sumber minyak dan melebarkan pengaruh di selatan Libya yang merupakan lokasi pelbagai kekayaan bumi semulajadi. Perkara yang sama berlaku di Mali. Tujuan utama Perancis menghantar tentera bukanlah untuk menyelamatkan rakyat negara berkenaan. Ia semata-mata untuk menjaga kepentingan ekonominya, terutama dalam pelaburan berkaitan uranium, emas dan hasil semulajadi lain.

Selatan Libya

Selatan Libya sememangnya berada di luar kawalan kerajaan pusat di Tripoli. Penduduk Kufrah yang terletak di selatan berdepan dengan pelbagai jenayah serius termasuk pembunuhan dan penculikan. Keadaan keselamatan amat rapuh. Kawasan berkenaan dikuasai oleh militia-militia bersenjata sehingga kerajaan terpaksa mengumumkannya sebagai kawasan tentera tertutup. Inisiatif yang memperlihatkan kelemahan kerajaan di Tripoli. Ramai penganalisis Asia Barat berpendapat Perancis sedang merancang untuk mewujudkan pangkalan tenteranya di selatan Libya. Ia sudah pasti akan berjalan dengan penuh rahsia. Senario sama berlaku di Afghanistan. Amerika Syarikat mendirikan pangkalan untuk pesawat tanpa pemandu bagi memerangi kumpulan pelampau jihad. Mungkin ramai yang tidak akan tahu mengenai kewujudannya sehinggalah ia terbongkar. Isu pangkalan rahsia ini pernah timbul ketika Amerika memerangi Taliban dan Al Qaeda di Afghanistan. Ia terbongkar selepas media Amerika mendedahkan terdapat sebuah pangkalan rahsia di negara Teluk. Ia dikatakan bertanggungjawab merencana pembunuhan lebih 4700 nyawa di Afghanistan dan di sempadan Pakistan.

Semangat patriotisme dimiliki Bukhalil mungkin mampu membuka minda dan menyedarkan semua pihak bahawa wujudnya perancangan untuk menggagalkan objektif revolusi dan mencabut kedaulatan daripada bumi Libya. Sekaligus ia dapat menghalang hegemoni Barat daripada cuba mengulangi apa yang berlaku di Afghanistan dan memperkotak-katikkan benua Afrika.